Açgözlülük tarih boyunca bir zaaf olarak görülmüştür hep. Ancak son zamanlarda değişti bu. Artık toplum genel olarak açgözlülüğe daha eğilimli. Yatırım şirketleri, pazar analistleri ve bankacılar hep açgözlülüğün iyi bir şey olduğunu söylüyorlar. Bu ekonomik tutum pek çok a çıdan kültür hayatımıza da sızdı. MTV ve Muc
hMusic kanallarında rock ve rap yıldızlarının şaşaalı hayatları sergileniyor. Müzik hâlâ önemli elbette, ama söylem sanattan çok sanatçının yaşantısına yönelik. Her ne kadar çoğumuz bu servet gösterilerinden hoşlanmadığını söylese de piyasaları iten, ünlüleri yücelten, kültürümüzü şekillendirip değer yargılarımızı değiştiren bu tutumdan uzak kalamıyoruz. Düşünen bir yüreğin belki de en zorlu görevlerinden biri, bu egemen açgözlülük kültüründen kurtulup bedelini ödemekten vazgeçmektir. Ancak bunun için önce açgözlülüğün bakış açımıza ve beklentilerimize nasıl nüfuz ettiğini görmemiz gerekiyor bütün gerçekliğiyle. “Ölümüne alışveriş” çılgınlıklarına kapılan, elindeki onca şeyi paylaşmaya yanaşmayan, sadece zenginler değil.

Açgözlülük cömertliğin elini kolunu bağlar. Genelde vermeyi unutturur veya erteletir. Açgözlülük tanımı gereği dağıtacağı yerde istifler. İnsanlar çok çalışıyorlar ve bu çalışmanın ödüllerini hakkediyorlar elbette. Ancak açgözlülüğün cömertliği bastırması hayatımızı kısıtlıyor. İstifleme korkudan ve sahip olma isteğin
den gelir. Dolayısıyla, cömertliğin dağıtım akışının dışına çıktığımızda kendi kendimize yetebiliyor olsak bile bir dağıtımın olmaması tatmin olmamıza da engel olur. Toplumun temelinde açgözlülük var olamaz. Böyle toplumlarda sevgi yaşayamaz.

Karşılık bekleme yükünden kurtulup özgür kaldığımızda, cömertlik sanatının, yüreğimizin tam ortasında yaşamakta olduğunu hissederiz. İçsel bir tutum olan bu bağımsızlık, başkalarının cömertlikten yoksun olmasına aldırmadan vermemizi ve verirken karşımızdakinden bir şey beklemememizi sağlar. Bu bağımsızlığı sürdürebilmemiz için yüreğimizi korumak, cömert fikirlerimizde, tutumumuzda ve eylemlerimizde net ve tutarlı olmak zorundayız. Aksi takdirde kendi tepkilerimizden şüpheye düşüp eski hayat tarzımıza geri dönebiliriz. Cömertlik yaparken
çevremizden destek görmediğimiz zamanlar olabilir.

Vermek, almak, dağıtmak ve değişmek uğruna gösterdiğimiz çabayı en çok engellemeye çalışanlar en yakınlarımız olabilir. Daha önce de belirttiğimiz gibi, değişmemiz, cömertliğimiz başkalarının huzurunu kaçınp rahatlıklarını tehdit edebilir. Bu şartlar altında cömertlik sanatı başkalarının kırgınlıklarını yüreğimizle anlamayı gerektirir. Bizi yaralayanlara karşı yüreğimizden sevgi dolu düşünceleri ve duaları eksik etmediğimiz sürece hem merhamet gösteren, hem de bağışlayan taraf oluruz. Bağışlamak demek karşımzdakinin içindeki iyiliği, sizde yaratabileceği etkileri umursamadan görmek demektir. Bağışlama sürecinde hem kendinizi başkalarının zararlarından kurtarmış olursunuz, hem de karşınızdakini olduğu gibi severek hatalarını ve eksiklerini hoş görmüş olursunuz. Bu aktif verme tutumu sormadan verme, önceden bağışlama dağıtım ilkesinin en yüce eylemlerinden biridir.

Bir önceki yazımız olan Terazi Burcu Aylık Yorumu başlıklı makalemizde Aylık, TERAZİ ve Yorumu hakkında bilgiler verilmektedir.