Sık yapılan eğitim hatalarından biri dayakla uslandır-maya çalışmaktır. Kendimize şu soruyu soralım: “Dayak, bugüne kadar hangi çocuğu, hatta hangi insanı ıslah etmiştir? Karakollarda dövülen hırsızlar ve arsızlar, belki dayağın korkusundan tövbe ederler, ama çok geçmeden aynı suçları işlemekten çekinmezler. Hapishanelerde yıllarca tutulan ve işkence gören insanlar, buradan ıslah edilmiş olarak mı çıkarlar?

Dayak çocuğu uslandırmaz, onu ya inatçı ya da pısırık yapar. Bazı sözler vardır ki, dayaktan daha kötü tesir bırakır: “Sen adam olmazsın. Sen aptalın birisin. Senin gibi beceriksiz çocuk görmedim. Emzirdiğim süt burnundan gelsin. Verdiğim emekler haram olsun. Senden artık ümidimi kestim.” Hangi çocuk, bu sözleri söyleyen anne babayı sever? Hangi çocuk bu sözlerle ıslah olur? Siz ve kocanız bunların hepsinden uzak, şiddetten nefret eden, birbirini seven, anne baba olmaktan mutluluk duyan, çocuğunuzu seven, ideal birer eğitimcisiniz. Bütün bu yazdıklarımın çoğunu biliyorsunuz. Sadece sizin için değil, başka anne babalara da yardımcı olasınız diye yazıyorum.

Tekrar anne olacağınızı duyunca çok sevindim. Demek içinizde bir can daha hayat buluyor? Ne muüu size, bir yandan ilk çocuğunuzu eğitmeye çalışırken, diğer yandan içinizde serpilip gelişen yavruyu düşünüyorsunuz. “Kız mı olacak, oğlan mı?” sorusunu sormadan edemiyorsunuz. Bazen bu soruyu oğlunuza soruyorsunuz: “Doğacak kardeşinin kız mı, oğlan mı olmasını istersin?” Kimi zaman suskunluğu, kimi zaman verdiği cevaplar sizi şaşırtıyor değil mi? Hele şu verdiği cevaba bakın: “Fark etmez, yeter ki canımı sıkmasın, uslu dursun.” Aman dikkatli olun, şimdiden kıskançlık belirtileri başlamış bile. “Anneciğim, şimdi kardeş istemiyorum, sonra belki,” demesi de bu kanaatimizi güçlendiriyor. Bir başka zaman, elindeki ayıcığı gösterip, “işte benim kardeşim,” demesi sizi iyice telaşlandırmış; bunun ne anlama geldiğini soruyorsunuz.

Üzülmeyiniz, telaşlanacak bir şey yok. O yaşlarda çocuklar canlı cansız ayırımı yapamazlar. Oyuncak ayısıyla konuşurken görürseniz yadırgamayınız. Onun nazarında güneş, ay, bulutlar ve elindeki oyuncak da canlıdır. Ara sıra oyuncaklarıyla doğacak kardeşine karşı duyduğu kıskançlığı paylaşacak, onlarla dertleşecektir. Çocuk, ölümün gerçek yüzünü kavrayıncaya kadar, bu ilkel düşünüşe devam eder. Ölüm onun nazarında uzaklaşmak, görünmez olmaktır. Gözden kaybolan her şey onun için ölüdür. “Ay neden görünmüyor?” diye sorduğunuzda, “çünkü o öldü,” diyebilir.

Çocuklar o yaşlarda rüya ile gerçeği de ayıramazlar. Size yaşamadığı bir olayı yaşamış gibi anlatırsa, biliniz ki rüyasını anlatıyordun Bazı anne babalar bu sırrı bilmedikleri için çocuklarının yalan söylediklerini zanneder, telaşa kapılırlar. Çocuk hayalinden geçirdiği şeyin de gerçekleşeceğine inanır. Eğer çocuk psikolojisinin bu temel kaidelerini bilirseniz, onun davranışlarını doğru yorumlayabilirsiniz.

Bir önceki yazımız olan 16-17-18 Şubat Tarihinde Doğanların Burcu Ve Özellikleri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.