Zor zamanlardan geçtiğimizde normal insan tepkisi diğerlerinin sıkıntısını görmezden gelmektir. Böyle zamanlarda, “Ben kendi faturalarımı bile zar zor ödüyorum. Şimdi başka birisine hiç yardım edemem’’ diye düşünme konusunda deneniriz. Ama tapmaktaki dulu hatırlarsak, Tanrının lütfunu karşılıksız olarak kabul eden insanların tavrı bu değildir. Lütuf vericileri sorunların yaşamın bir parçası olduğunu ve her zaman bazı sorunlarımızın olabileceğini anlarlar.

Tanrının lütfü, kendi zorluklarımız nedeniyle diğerlerinin acılarına karşı daha anlayışlı olmamızı sağlar. Lütuf vericileri diğerlerinin acılarına karşı daha hâssas olurlar, zayıflıklarını daha çok anlar, bazı konularda zorluk çekenlere karşı daha sabırlı olur ve finansal olarak yardım etmek konusunda daha istekli olurlar. Lütuf vericileri denenmelerin onları merhametle hizmet etmek için harekete geçirmesine izin verirler.

2.Korintliler, MakedonyalI Hıristiyanlar ın en zor zamanlarda ve denenmelerde bile sevinçle coştuklarını ve bu sevinçlerini cömert bir şekilde başkalarına vererek gösterdiklerini söylemektedir. Yaşadıkları tüm bu zorlukların ortasında onları bu kadar sevinçli kılan neydi? Tanrı nm lütfunun kendilerini bulmuş olmasından, putperestliğin karanlığından Mesih’in ışığına getirilmiş olmaları gerçeğinden ve kendilerini sonsuzluk boyunca kalacakları cennete götüren yolda olmalarından kaynaklanmaktaydı. Kurtuluşlarının aşkın sevinci, vermenin sevincine dönüşmüştü.