Gördüğümüz nesneler gözlerimizden az çok uzaktadır, işittiğimiz olaylar kulaklarımızdan az çok uzakta olur. Tadını aldığımız şeyler ise bizimle doğrudan temasta olmalıdır.

Tadılmak için, bir uyarı, tükürük içinde çözünebilen moleküller, yüklü atomlar ya da atom gruplan içermelidir ve ağzımızda bu kimyasallan çözmek için yeteri kadar tükürük bulunmalıdır.

Tat veren maddeler görünen küçük kabarcıkların üzerindeki tat alıcı hücre öbeklerini içeren dil yüzeyine yerleşir. Tükürük ile kanşmış tat veren maddenin molekülleri, yüklü atomlan ya da atom grupları alıcılann içindeki uygun biçimde büyüklük ve şekildeki çukurlara yerleşir. Alıcılar bu kimyasal uyanyı, beyne iletilen elektrokimyasal enerjiye dönüştürür.

Maddelerin özünde tat yoktur. Hangi alıcı hücrelerinin uyanldığına bağlı olarak, beyin tarafından, tatlı, ekşi ve tuzlu ya da acı şeklinde yorumlanan bir süreç başlar.

Bir önceki yazımız olan DİŞİ KEÇİ’NİN KALBİ başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.