İlk çağlardan bu yana, insanlar geleceği önceden kestirme serüvenlerinde çeşitli sözde bilimsel fal bakma ve yorumlama yöntemlerine başvurmuştur. Gerek merak gerekse belirli olayların önceden bilinmesinden sağlanabilecek çıkarlar insanları böylesi bir bilgiyi aramaya itmiştir.

Fal bak denince bu kehanet yöntemlerinin kökeninde insan sorunlarını denetlediğine inanılan Tanrıların isteklerini anlamak yatıyordu. Bu inanç yazgımızı kendimizin değil; Tanrıların denetlediğini ileri süren insan durumunun kaderci bakışının yan ürünüydü. Sonraları, insanların işlerini denetleyen Tanrısal kudrete (ilahi takdir) inancı dışarıda bırakan diğer kehanet yöntemleri geliştirildi.

Fal bak denince eski yöntemlerin bazıları kanlı olanlardı. Kehanet, tavuk ve koyun gibi yeni kurban edilmiş hayvanların bağırsaklarının görünümü ve düzenlenmesini “ok umayla” başarılmaktaydı.

Yaşayan insanlar bile parçalanıp bağırsakları İncelenmekteydi! Daha kansız yöntemler canlıların yıkıcı olmayan gözlemlerini içermekteydi; örneğin kuşların uçuş şekilleri. Eğer gökyüzünde seçilmiş bir alanın sol üne uçarlarsa, bu kötü haber; sağ  ise iyi haber demekti. Kristal küreler, madeni paralar ve kartlar gibi cansız nesneler de incelenmiş, hem de bu bilgilerle kişisel çıkarlar yönünde oynanmıştır…

Bir önceki yazımız olan DİŞİ KEÇİ’NİN KALBİ başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.